Pertsona oro bere itxuraren arabera epaitzen duen gizartea da gurea, ororen gainetik gorputzaren edertasuna gurtzen duena. Bada, noski, inguruan, kontrako argudiorik eta diskurtsorik, azalekoa den hori alde batera utzi eta barrura begira jartzen gaituenik, baina nahita ere kosta egiten zaigu gurpil horretatik jaistea, eta, zahartzaroa, nahi gabe, edertasun-gabeziarekin lotzen dugu. Bertso-sorta honetan, hain zuzen ere, zahartzaroak harrapatu duen emakume baten azalean jarri naiz, gaztetako edertasuna galdu duen –baina beste edertasun egiazkoago bat lortu duen– amona baten azalean.
Ispiluaren erantzunari horrenbesteko garrantzirik emango ez dion mundu bat amesten duen bertso sorta hau zuen gustokoa izatea espero dut.
